Algemene betekenis / Tarot de Marseille
De tarotkaart van de Duivel is een van de meest intrigerende en mysterieuze kaarten in het tarotspel. Het staat vaak voor verleiding, gebondenheid, materialisme en negatieve invloeden. Maar de betekenis van de Duivel kan variëren afhankelijk van de context en het perspectief van de lezer. In dit artikel zullen we enkele van de verschillende interpretaties van de Duivel in tarot en andere tradities verkennen. De Tarot de Marseille is een van de oudste en meest invloedrijke tarotspellen in de geschiedenis. Het is ontstaan in Frankrijk in de 15e eeuw en heeft een kenmerkende stijl en symboliek. De Duivelkaart in dit spel toont een gehoornd wezen met vleermuisvleugels, die een fakkel en een ketting vasthoudt. Hij staat op een voetstuk met twee naakte figuren die eraan vastzitten met hun nek.
Volgens Alejandro Jodorowsky, een bekende tarotexpert en filmmaker, vertegenwoordigt de Duivelkaart in Tarot de Marseille de illusie van dualiteit en scheiding. Hij zegt dat de Duivel niet kwaad is, maar eerder een kracht die ons uitdaagt om onze beperkingen en gehechtheden te overstijgen. De twee figuren zijn geen gevangenen, maar eerder geliefden die gebonden zijn door hun verlangen en onwetendheid. De fakkel is geen wapen, maar eerder een licht dat de duisternis verlicht. Het voetstuk is geen troon, maar eerder een podium waar we onze drama’s kunnen uitspelen en ervan kunnen leren.
Jodorowsky suggereert dat de Duivelkaart ons uitnodigt om onze angsten en illusies onder ogen te zien en ons ervan te bevrijden door ons ware wezen te realiseren. Hij zegt dat we niet gescheiden zijn van de Duivel, maar dat we zelf de Duivel zijn. We hebben de macht om onze werkelijkheid te creëren of te vernietigen met onze gedachten en acties. De Duivelkaart daagt ons uit om verantwoordelijkheid te nemen voor ons leven en onszelf te transformeren door bewustzijn en liefde.
Carl Jung en zijn theorie van archetypen
Carl Jung was een Zwitserse psycholoog en psychiater die het concept van archetypen ontwikkelde. Archetypen zijn universele patronen van gedrag en symbolen die bestaan in het collectieve onbewuste van de mensheid. Jung identificeerde verschillende archetypen, zoals de Held, de Moeder, de Schelm, en de Schaduw.
De Schaduw is het archetype dat de onderdrukte aspecten van onszelf vertegenwoordigt die we niet willen erkennen of accepteren. De Schaduw kan worden gezien als de donkere kant van onze persoonlijkheid, waar we onze negatieve emoties, impulsen, verlangens en angsten verbergen. De Schaduw kan ook worden geprojecteerd op anderen, waardoor we hen zien als vijanden of bedreigingen.
De Duivel is een van de manifestaties van het Schaduwarchetype. De Duivel symboliseert alles wat we afwijzen of ontkennen in onszelf, zoals onze woede, hebzucht, lust, trots, afgunst of geweld. De Duivel vertegenwoordigt ook onze verleiding om toe te geven aan deze impulsen en te handelen tegen onze morele waarden of geweten.
Jung geloofde dat het confronteren en integreren van onze Schaduw essentieel is voor onze psychologische groei en heelheid. Hij zei dat we niet volledig mens kunnen worden totdat we onze eigen demonen onder ogen zien en ze accepteren als onderdeel van onszelf. Door dit te doen, kunnen we onze Schaduw transformeren tot een bron van creativiteit, wijsheid en kracht.
Het concept van duivel in het boeddhisme
Het boeddhisme is een religie en filosofie die het pad naar bevrijding van lijden leert. Het boeddhisme heeft geen concept van duivel als een externe entiteit of kracht die zich verzet tegen God of goedheid. Het boeddhisme beschouwt duivel als een intern fenomeen dat voortkomt uit onwetendheid en gehechtheid.
In het boeddhisme wordt duivel Mara genoemd, wat “de moordenaar” of “de vernietiger” betekent. Mara is geen persoon of een wezen, maar eerder een metafoor voor de obstakels en hindernissen die ons verhinderen verlichting te bereiken. Mara vertegenwoordigt de waanideeën en bezoedelingen die onze geest vertroebelen en ons gevangen houden in samsara, de cyclus van geboorte en dood.
Mara kan verschillende vormen aannemen, zoals zinnelijk verlangen, twijfel, angst, woede, trots of jaloezie. Mara kan ook verschijnen als externe verleidingen of afleidingen die ons weglokken van onze spirituele praktijk. Mara kan zich ook manifesteren als interne stemmen of gedachten die ons ontmoedigen of bedriegen.
Het boeddhisme leert dat we Mara kunnen overwinnen door wijsheid en mededogen te ontwikkelen. Wijsheid helpt ons om door Mara’s illusies heen te zien en om de ware aard van de werkelijkheid te realiseren. Mededogen helpt ons om Mara’s haat te overwinnen en om liefdevolle vriendelijkheid te cultiveren jegens onszelf en anderen.
Het concept van duivel in het taoïsme
Het concept van demonen in het taoïsme is niet zo eenvoudig als in sommige andere religies of tradities. Het taoïsme gelooft niet in een absolute scheiding tussen goed en kwaad, of tussen goden en demonen. In plaats daarvan ziet het taoïsme alles als een manifestatie van de Tao, het universele principe dat alles doordringt en reguleert. De Tao is niet te beschrijven of te definiëren, maar kan alleen worden ervaren en gevolgd.
Demonen zijn in het taoïsme dus geen bovennatuurlijke wezens of krachten die zich verzetten tegen de Tao of de mensheid. Demonen zijn eerder een gevolg van onbalans of disharmonie tussen yin en yang, de twee complementaire aspecten van de Tao. Yin en yang zijn geen vaste tegenpolen, maar veranderen en transformeren voortdurend in elkaar, waardoor een dynamisch evenwicht en harmonie ontstaat. Wanneer yin en yang uit balans raken, door overmaat of tekort, of door interferentie of obstructie, ontstaat er duisternis, chaos, ziekte, pijn, verwarring, angst, woede of lijden. Dit zijn de symptomen van demonische invloed.
Demonen kunnen verschillende vormen aannemen, afhankelijk van de aard en de oorzaak van de onbalans. Ze kunnen zich manifesteren als fysieke entiteiten, zoals dieren, planten, mensen, geesten of goden. Ze kunnen zich ook manifesteren als mentale of emotionele toestanden, zoals waanideeën, obsessies, depressies of verslavingen. Ze kunnen ook verschijnen als externe omstandigheden, zoals natuurrampen, oorlogen, epidemieën of vervolging.
Het taoïsme leert dat we demonen kunnen overwinnen door het herstellen van het evenwicht en de harmonie tussen yin en yang. Dit kan worden gedaan door het volgen van de Tao, de natuurlijke en spontane weg van het universum. Dit kan ook worden gedaan door verschillende methoden van zelfcultivering te beoefenen, zoals meditatie, ademhalingsoefeningen, vechtsporten of alchemie. Deze methoden helpen ons om onze innerlijke energie te zuiveren en te versterken, onze geest te kalmeren en te verlichten, onze emoties te reguleren en te harmoniseren, en onze verbinding met de Tao te verdiepen.
Het taoïsme ziet demonen dus niet als vijanden om te bestrijden of te vernietigen, maar als uitdagingen om te overwinnen of te transformeren. Door demonen onder ogen te zien en te accepteren als onderdeel van onszelf en de Tao, kunnen we onze wijsheid en mededogen vergroten, onze creativiteit en vitaliteit ontketenen, en onze harmonie en geluk bevorderen.
Het concept van duivel in het confucianisme
Confucius sprak niet vaak over demonen, maar hij had wel een mening over hen. Volgens Confucius waren demonen geen bovennatuurlijke wezens of krachten, maar eerder een gevolg van menselijke onwetendheid en immoraliteit. Confucius geloofde dat mensen een natuurlijke neiging hadden om goed en deugdzaam te zijn, maar dat ze moesten worden geleid en gecultiveerd door juist leren en oefenen. Confucius leerde dat mensen zich moesten gedragen volgens de principes van welwillendheid, rechtvaardigheid, ritueel, wijsheid en loyaliteit. Hij zei: "De hoogstaande mens begrijpt wat rechtvaardig is; de minderwaardige mens begrijpt wat winstgevend is."
Confucius was tegen egoïsme, hebzucht, corruptie en geweld, die hij beschouwde als bronnen van onrecht en chaos in de samenleving. Hij zei: "Wie zichzelf niet kan beheersen, kan geen anderen beheersen.Wie zichzelf niet kan regeren, kan geen anderen regeren." Hij was ook tegen het vereren of vrezen van demonen, die hij zag als een vorm van bijgeloof of dwaling. Hij zei: "Een hoogstaande mens denkt aan deugd; een minderwaardige mens denkt aan geluk. Een hoogstaande mens denkt aan de wet; een minderwaardige mens denkt aan gunsten."
De esoterische betekenis van de Duivel volgens Kabala, Rider Waite en Thoth Tarot
Volgens Kabala komt de Duivelkaart overeen met de Hebreeuwse letter Ayin, wat “oog” of “bron” betekent. Ayin vertegenwoordigt ook het 15e pad op de Levensboom, dat Tiphareth (Schoonheid) met Hod (Pracht) verbindt. Dit pad wordt geassocieerd met het astrologische teken Steenbok, het element Aarde en de planeet Saturnus.
De betekenis van de Duivelkaart is hierin gerelateerd aan het concept van beperking en restrictie. De Duivelkaart vertegenwoordigt de materiële wereld en haar wetten, die ons spirituele potentieel en vrijheid beperken. De Duivelkaart vertegenwoordigt ook ons ego en zijn illusies, die ons verblinden voor het zien van onze ware aard en doel.
De esoterische betekenis van de Duivelkaart in de tarot volgens de Rider Waite en de Thoth Tarot is gerelateerd aan het concept van beperking en restrictie. De Duivelkaart vertegenwoordigt de materiële wereld en haar wetten, die ons spirituele potentieel en vrijheid beperken. De Duivelkaart vertegenwoordigt ook ons ego en zijn illusies, die ons verblinden voor het zien van onze ware aard en doel.
De Rider Waite Tarot is een van de meest populaire en invloedrijke tarotspellen in de moderne tijd. Het werd gecreëerd door Arthur Edward Waite en Pamela Colman Smith in 1909. De Duivelkaart in dit spel toont een groot gehoornd wezen dat op een kubus zit, met een omgekeerde pentagram op zijn voorhoofd. Hij houdt een fakkel in zijn linkerhand en heft zijn rechterhand op in een gebaar van uitdaging. Onder hem staan twee naakte mensen, een man en een vrouw, die vastgebonden zijn aan de kubus met kettingen om hun nek. Ze hebben ook hoorns en staarten, wat aangeeft dat ze onder invloed zijn van de Duivel.
De Thoth Tarot is een ander populair en invloedrijk tarotspel in de moderne tijd. Het werd gecreëerd door Aleister Crowley en Lady Frieda Harris tussen 1938 en 1943. De Duivelkaart in dit spel toont een complex en kleurrijk beeld van een gevleugeld wezen met een geitenkop, die op een bol staat met drie ringen eromheen. Hij heeft zes armen, waarvan er vier verschillende symbolen vasthouden: een zwaard, een staf, een kelk en een schijf. Hij heeft ook twee geslachtsorganen, een mannelijke en een vrouwelijke, die verwijzen naar zijn androgyne aard. Achter hem staan twee naakte mensen, een man en een vrouw, die elkaar omhelzen in een erotische pose. Ze hebben ook hoorns en staarten, net als in de Rider Waite Tarot.
De esoterische betekenis van de Duivelkaart in deze twee spellen is vergelijkbaar, maar met enkele nuances. Beide spellen benadrukken het idee dat de Duivel ons bindt aan de materiële wereld en ons ego, waardoor we onze spirituele essentie vergeten of ontkennen. Beide spellen suggereren ook dat de Duivel ons verleidt met onze verlangens en passies, die ons kunnen afleiden of corrumperen als we er niet bewust mee omgaan.
Echter, er zijn ook enkele verschillen tussen de twee spellen. De Rider Waite Tarot benadrukt meer het negatieve aspect van de Duivel, die ons gevangen houdt in angst en slavernij. De mensen op de kaart lijken ongelukkig en hopeloos, alsof ze geen controle hebben over hun situatie. De Duivel lijkt hen te bespotten of te bedreigen met zijn fakkel en zijn gebaar.
De Thoth Tarot benadrukt meer het positieve aspect van de Duivel, die ons uitdaagt om onze beperkingen te overwinnen en onze kracht te tonen. De mensen op de kaart lijken gelukkig en vrij, alsof ze genieten van hun situatie. De Duivel lijkt hen te zegenen of te inspireren met zijn symbolen en zijn geslachtsorganen.
De esoterische betekenis van de Duivelkaart in deze twee spellen nodigt ons uit om onze relatie met de materiële wereld en ons ego te onderzoeken en te herzien. De kaart daagt ons uit om onze angsten en twijfels onder ogen te zien, om onze schaduwkant te omarmen en te integreren in onze heelheid. De kaart nodigt ons ook uit om onze verlangens en passies bewust te verkennen, om ons fysieke bestaan en sensualiteit te genieten.
In de boekhandel
© Clark Gillian Van Herrewege
Alle rechten voorbehouden
Wanneer een boze heks het Meetjesland teistert, neemt de Dwaas het op zich om naar de tovenares op zoek te gaan en haar een halt toe te roepen. Daarbij wordt hij vergezeld door de ridder, en het wordt al snel duidelijk dat ze elkaars hulp meer dan nodig hebben om hun doel te bereiken.
Er bruist iets in het keizerrijk. Verandering zit in de lucht. De elfenpoort is gesloten, maar hoe lang nog? Een Dwaas wordt geboren in een dorp. Een Prinses wordt geboren in een paleis. Het Magische Hert wacht in het donkere woud.
Het gevaar van de slang dreigt grip te krijgen op de Prinses en de Dwaas, zelfs in de weelde van hun paradijs. Kunnen ze van het Loze Vissertje en de Dulle Griet leren om zichzelf niet te verliezen in deze strijd? De Ridder der Speren en de Bard hopen ondertussen de Keizer te bevrijden uit zijn gevangenschap, zelfs al zijn ze constant op de vlucht - niet alleen voor de Raad, maar voor de onophoudelijke natuurrampen die het Keizerrijk teisteren!
De Ridder weet dat alleen uit onverwachte hoek het onvoorstelbare een kans krijgt, en laat dit nu net de specialiteit zijn van de Bard. In De Duivelse Draak en de Val van de Keizer wordt de reis door de tarotkaarten verder gezet op spectaculaire wijze die alles en niets aan de verbeelding overlaat.
